Als wij gaan aardappelen rooien dan moeten de smalle wielen op de trekker.
Anders kan de trekker niet tussen de aardappel rijen door rijden.
Dat is altijd een tijd rovend en vervelend klusje.
Maar het is niet anders en dus hup wiel er af.
Als ik met veel moeite het zware wiel aan de kant heb gezet, zoek ik de ringsleutel.
Oh, daar in dat kleine hoekje ligt hij.
En terwijl ik naar het kleine hoekje loop om de sleutel te pakken hoor ik achter mijn een harde klap. Ik schrik me het lam lazeres. Waar ik eigelijk altijd wel bang voor was, gebeurde nu.
Het houten blok waar de krik op stond begaf het en de trekker viel van de krik en veiligheid steun af.
Gelukkig bleef het trekpunt van de trekker hangen op de omgevallen krik en het blok hout.
Met m'n hart in m'n keel kijk ik naar de scheef hangende trekker.
Nog maar een krik halen en weer omhoog krikken is mijn geniale plan na lang nadenken.
Het is moeilijk om met een tweede krik goed grip te krijgen op de scheef staande trekker.
En met het omhoog krikken schiet de tweede krik er ook onder uit.
Weer schrik ik me kapot. Als ik geen trekker op me krijg dan sterf ik hier ter plekke aan een hart stilstand. Beduusd  ga ik weer achter de trekker zitten en beraad mezelf voor het volgende plan. De dommekracht (een grote krik) onder de as is het volgende plan na overleg met Alarik die aan kwam lopen. Samen krikken we de trekker beetje bij beetje weer omhoog.
En na een kwartiertje staat de trekker weer recht op en kan het wiel er op.




                                                       Boerderij de Buitenplaats
De trekker is van de krik gevallen en hangt op omvallen Beide wielen zitter er weer aan.
We kunnen met een gerust hart weer ademhalen.